të emocionuar para shfaqjes në skenë dhe jam krejtësisht i humbur përpara këtij momenti vendimtar të suksesit apo të dështimit tim. - Njeriu dhe jeta janë në konkurencë të pandërprerë more Zeno, njëlloj si konkurimi i mallit në treg. Ky i pari mundohet ta sfidoj jetën, por që shpesh herë del e kundërta: jeta e mposht njeriun. Por, në fund të fundit, nuk ka jetë pa halle. Edhe vet Sorosi, që nuk ua di numurin parave, nuk e bën gjumin pa ëndërra. Por, për të mos e zgjatur më, të filloj me atë që pashë mbrëmë:kaloj nga tema se e shoh që je gati të ma nxjerrësh fjalën nga goja, bëhu gati ta dëgjosh deri në fund: ” Ishim të veshur e të pispillosur si për dasëm. Dasma bëhej në një vend të panjohur, të madh e të bukur. Unë dhe ti, Zeno, në kulm të dëfrimit, ia thoshim këngës e valles, sikur të kishim çliruar atë vend nga rrobëria mijëvjeçare.Hanim e pinim sikur të na kishte shtruar darkë mbreti i Suedisë për nder të çmimit ”Nobel”dhe s´na bëhej vonë fare për të tjerët.Qëllonim me kallashnikovë në ajër, njëlloj si rrebelët e hasdisur në Shqipëri në ditët e para të demokracisë.Qeshnim e qanim me gotat e rakisë në dorë dhe as që dinim se përse e bënim këtë. Shiu i furishëm që filloi të bjerë na e ndërpreu gëzimin e tepruar nënë qiellin të hapur dhe na futi në një labyrinth pa dritë, pa bukë dhe pa ujë. Po të mos kishte qenë shiu, kushedi edhe sa kohë do të vazhdonte gëzimi ynë nën qiell të hapur.Me ditë të tëra kemi ecur si të vrarë, gjersa u pastruam edhe nga pika e fundit e alkoholit. Më në fund errësira u zhduk dhe ja: ne të dy para dritës së diellit. Qëndronim të kapur dorë për dore si dy fëmijë të trishtuar nga llahtaria e malit. U ndeshëm ballë për ballë me dy taborre njerëzish. Nga jugu për në veri, ia thoshin sazët dhe përpara kolonës në vend të nuses mbanin varur mbi një kal të bardhë teshat e trupit tënd. Ndërsa nga lindja për në perëndim, vinte kolona e heshtur me arkivolin tënd. Ne të dy fërkonim sytë si të dalë nga mjegulla, të pasigurtë se a ishim në ëndërr apo na bënin sytë…” - Tani nuk jemi në gjumë –Malo- para syve kemi edhe lumin me ujë të pastër. Laji sytë njëherë dhe të nisemi sepse edhe një orë duhet të fillojmë e nuk na pret puna. - Ke të drejtë. Shkojmë atëhere! Fitova përshtypje se, për çudi, Zenos nuk i bëri përshtypje fare ëndërra që i tregova, por megjithatë ai nuk nxorri as një gjysmë fjale deri sa arritëm në vendin e caktuar. Përpara oborrit të shtëpisë së kulturës, ku pas një ore do të shfaqej Komedia”Vëllazëri e interes” nën përkujdesjen e Zenos si Regjizor, po ndodhte një gjë e paplanifikuar, e paparashikuar dhe rrënqethëse njëkohësisht. Dhe jo vetëm për Zenon, por edhe për gjithë të pranishmit, të cilët sapo erdhën para oborrit panë një skenë shfaqjeje të parakohshme. Së pari zbarkuan aktorët, por në numër shumë më të madh se qe parashikuar për të luajtur pjesën teatrale. Ata nuk qeshnin si qeshin aktorët e zakonshëm. Edhe publiku, i habitur, kishte harruar duartrokitjen e zakonshme, siç është e udhës t´u urohet mirseardhja aktorëve. Publiku artëdashës qëndroi këmbëngulës deri në fund, për të parë këtë skenë të tragjikomedisë nga oborri i shtëpisë së kulturës e jo nga brenda sallës së bukur. Tani filloi edhe shkatërrimi i binës e menjëherë pas saj pasoi hedhja e teshave dhe kostumeve popullore që ishin pregaditur enkas për shfaqjen. Aktorët e padëshiruar dhe agresivë, të veshur me uniforma blu, kishin në dispozicion jo vetëm binën e aktorëve por edhe tërë sallën me publikut e gjërë. Dhe pas disa casteve komedia mori epilogunfun që edhe pritej…! Bashkë me të edhe Zenos iu shkatërrua një pjesë e shpirtit. I vinte keq më shumë për spektatorin kokëulur që nuk arriti të shohë, të paktën, skenën e rregulluar, qoftë edhe pa aktorë. - Ata më thyen shpirtin, por jo edhe forcën! Unë jam përsëri Zenua që kam qënë- dëgjon ti Malo apo je shurdhuar! Unë nuk shoh ndonjë ndryshim kolosal përbrenda vetes sime, madje as edhe një ndryshim minimal në të… I mbante Zenua ligjeratë Malos në praninë e fëshfërimës së valëve të lehta të Liqenit, largë binës teatrale të shkatërruar, sikur i tërë faji i trazirave të kohës të qe i shkaktuar nga ai. Dhe kthehej vrulli i tij i madh i jetës në urrejtje, dhe i drejtohej Liqenit të vjetër duke e gjuajtur me gurë, të paktën sa për ta frenuar sfidën e kohës që digjte si zjarri. Dëshironte të merrte një përgjegje të plotë nga liqeni, por ai nuk fliste. Ndoshta nuk dëshironte të hapte edhe plagë të tjera për Zenon. Liqeni ishte i madh dhe

upphetsad före showen och jag är helt vilse framför detta avgörande ögonblick av min framgång eller misslyckande. - Människan och livet är i konstant konkurrens mer Zeno, precis som varornas konkurrens på marknaden. Den förstnämnda försöker utmana livet, men ofta händer det motsatta: livet besegrar människan. Men i det finns ju inget liv utan bekymmer. Till och med Soros själv, som inte vet hur mycket pengar, sover inte utan drömmar. Men för att inte förlänga det längre, låt mig börja med det jag såg igår kväll: jag hoppar över ämnet eftersom jag ser det att du är redo att ta ordet ur min mun, var beredd att höra det till slutet: "Vi var klädda och smutsiga som för ett bröllop. Bröllopet ägde rum på en okänd, stor plats skön.Du och jag, Zeno, på höjden av det roliga, sjöng till sången och dansa, som om vi hade befriat den plats från tusenåriga kläder. Hanim drack det som om kungen av Sverige hade gett oss middag för för att hedra Nobelpriset och vi var inte sena för de andra alls. Vi avfyrade Kalashnikovs i luften, precis som de avundsjuka rebellerna i Albanien under demokratins första dagar. Vi skrattade och grät med glasögon av rakia i handen och vi visste inte ens varför vi gjorde det här. Det kraftiga regnet som började falla avbröt oss överdriven moderlig glädje på den öppna himlen och ledde oss in i en labyrint utan ljus, utan bröd och utan vatten. Ja hade det inte regnat, vem vet hur länge vår glädje skulle fortsätta under den öppna himlen. vi alla gick som om vi dödades, tills vi blev renade även för den sista droppen alkohol. Slutligen mörkret u försvinna och se: vi båda före solljus. Vi stod och höll hand som två sorgliga barn från bergets skräck. Vi mötte två läger av människor.Från söder till norr, bl.a. sa sazarna och framför kolonnen istället för att bruden bar kroppskläder hängande över en vit häst Din. Från öst till väst kom den tysta kolumnen med din kista. Vi gnuggade båda ögon som att komma ut ur dimman, osäker på om vi var i en dröm eller våra ögon bën ” - Nu sover vi inte - Malo - framför ögonen har vi floden med rent vatten. Tvätta ögonen en gång för alla vi åker för att vi måste börja ytterligare en timme och vi har inget arbete att göra. - Du har rätt. Då går vi! Jag fick intrycket att Zenos överraskande inte alls var imponerad drömmen sa jag till honom, men ändå uttalade han inte ett enda ord förrän vi nådde platsen för tilldelats. Framför gården till kulturhuset, där efter en timme komedin "Brotherhood of interest" skulle visas under Zenos vård som regissör, ​​något oplanerat, oförutsägbart och läskigt hände samtidigt.Och inte bara för Zeno, utan för alla närvarande som bara kom fram gården såg en plats med för tidig uppvisning. Först landade skådespelarna, men i mycket större antal än väntat att spela rollen teater. De skrattade inte som vanliga skådespelare. Även allmänheten, förvånad, hade glömt bort den vanliga applåderna, eftersom det är lämpligt att välkomna skådespelarna. Konstälskande allmänhet stod ihärdigt till slutet för att se denna tragikomediescene från trädgården kultur och inte inifrån den vackra salen. Nu började rivningen av byggnaden och omedelbart därefter följde kastet av kläder och kostymer populära som var speciellt förberedda för showen. Oönskade och aggressiva skådespelare, klädda med blå uniformer, hade inte bara skådespelarnas scen utan också hela salen med allmänheten bred. Och efter några ögonblick fick komedin epilogen som också förväntades ...! Zenos var med honom förstörde en del av själen.Han tyckte mer synd om den envisa åskådaren som inte kunde se, åtminstone den iscensatta scenen, även utan skådespelare. - De bryter min själ, men inte min styrka! Jag är återigen Zenua som jag har varit - hör du Malo eller du är döv! Jag ser ingen kolossal förändring i mig själv, inte ens en minimal förändring i det ... Zenua höll en föreläsning för Malos i närvaro av vissling av ljusvågor i sjön, långt från floden förstörde teatrar, som om all skulden för tidens upplopp hade orsakats av honom. Och jag i hans stora liv i hat, och vände sig mot den gamla sjön genom att kasta stenar åt den, åtminstone för för att bromsa utmaningen med att tiden brinner som eld. Ville få ett fullständigt svar från sjön, men han talade inte. Kanske ville han inte öppna andra sår för Zeno. Sjön var stor och